Cairns (cape tribulation)

Hallo lieve mensen!!

Daar ben ik weer met een nieuw verhaal met nieuwe avonturen. Fasten your seatbelt en enjoy the ride!!

Vrijdag de 15e moest ik alweer optijd op om te gaan zeilen. Tja je moet er veel voor over hebben hoor ;-)
Na mijn ontbijtje op naar de haven waar mijn vervoer voor de dag al lag te wachten. Eenmaal op de boot kregen we thee en een muffin en na een kort praatje van de captain was het tijd om de haven van Cairns achter ons te laten. Ons doel was Green Island en het daar omheen liggende koraal. Na anderhalf uur varen waren we dan eindelijk aangekomen bij het reef, genaamd pinnacle reef (oftewel ananas reef). Eenmaal daar kon je aangeven of je wilde snorkelen of ook een duik wilde maken. Had van te voren nooit serieus nagedacht over duiken. Heb van veel mensen die ik heb ontmoet geweldige verhalen gehoord over duiken en was toch wel nieuwsgierig geworden. Ook was dit mijn laatste kans om dit te doen in Australie. Navraag gedaan over de kosten en hoe het in zijn werk ging. Ik zou meeluisteren met de briefing (uitleg) en mee het water in gaan. Als ik me na een meter diepte onder de boot van gedachte zou veranderen, zou ik mijn geld terug krijgen. Nou dat vond ik wel een goede deal. Tijdens de uitleg begon ik het al benauwd te krijgen en allerlei gedachten schoten door mijn hoofd. Wat als ik moet hoesten? Wat als ik in paniek raak? Wat als ik een haai zie? Wat als er water in mijn bril komt? En zo kan ik nog wel even doorgaan! Gelukkig kreeg ik alle antwoorden op mijn vragen en werd ik al wat rustiger. Ik zat in de derde groep en had dus nog de tijd om op mijn gemak te snorkelen en er over na te denken. Tijdens het snorkelen had ik al veel mooi koraal gezien en veel grote vissen! Wilde toch wel heel graag mee gaan met de duik. Gewoon om te kijken of ik het leuk vind en hoe ik het ervaar.
Vooraf (op de boot) kregen we nog een keer de uitleg te horen en namen we de tekens nog een keer door. Ook werd ons verteld hoe het zuurstofapparaat werkt. Op het droge een paar keer geoefent en doorgenomen hoe je moet handelen als je je zuurstofapparaat verliest. Na de uitleg was het tijd om 'aangekleed' te worden. Ik had natuurlijk al een stingersuit aan vanwege alle stingers in de zee. Ik moest vooroverbuigen zodat ze gewichten om mijn middel konden hangen. Daarna gaan zitten en mijn flippers aandoen. Om de beurt werden we in ons 'harnas' geholpen. Zo'n fles op je rug is erg zwaar en je zou denken dat je meteen naar de bodem verdwijnt met al dat gewicht. Maar niks is minder waar, je hebt al de gewichtjes nodig anders kom je niet beneden. Nadat alles vastzat en nog een keer extra gecontroleerd werd was het tijd om in het water te springen. Dit deel was het meest spannend. Voordat ik ging duiken hadden we al 3 haaien gespot die rondom de boot zwommen. Het waren 'ongevaarlijke' Black Tip Reef Sharks. Maar voor mij is dat allemaal hetzelfde want ze hebben allemaal de naam 'HAAI'. Je kan dus begrijpen dat ik behoorlijk moeite had met het overboord springen.
Maar goed, toch gesprongen en in het water meteen opgevangen door een duikinstructrice. Eerst met 2 handen aan de boot vasthouden en met mijn hoofd in het water. Dit was om vertrouwd te raken met het zuurstofapparaat en te voelen dat het altijd zuurstof geeft. Toen dit goed aanvoelde ging ik een halve meter dieper om hieraan te wennen. Het meeste moest ik wennen aan het geluid van alle bellen die vrijkomen als je ademhaalt. Dat geluid klinkt onder water behoorlijk luid. Nadat ik het 'ok' teken gaf nam Hayley (de instructrice) me mee. Los van de boot en langzaam naar beneden. Iedere halve meter moest ik lucht uit mijn gezichtsholte persen. Dit om te voorkomen dat de druk te hoog werd. Eenzelfde druk wat je voelt als je autorijd in de bergen of vliegt in een vliegtuig. Geleidelijk aan gingen we verder omlaag en zagen we steeds mooier koraal. Na een minuut of 10 kreeg ik een droge keel omdat je ademhaalt door je mond. Hetzelfde gevoel als je slaapt met je mond open als je verkouden bent. Alleen was ik nu een paar meter onder water en durfde ik niet te slikken. Een lichtelijk gevoel van paniek kwam boven borrelen maar ik besloot om te proberen om het weg te slikken. Tijdens het slikken heb ik zelfs gehoest en dit ging allemaal goed. Ze hadden me verteld dat dit kon maar toch, best spannend als dat apparaat je moet voorzien van zuurstof hihi. Tijdens de 25 minuten van de duik heb ik onwijs veel mooie vissen gezien. Natuurlijk heb ik veel Nemo's en Marlin's gezien. Ongelooflijk hoeveel verschillende soorten vissen er rond zwemmen en de een heeft nog mooiere kleuren dan de andere. Vissen met alle kleuren van de regenboog en hele platte vissen die je bijna niet zag. Ook kwamen er grote vissen voorbij met enge tanden maar de meeste zagen er heel vriendelijk uit. Ook heb ik genoten van al het mooie koraal, ik heb werkelijkwaar mijn ogen uitgekeken. Wat een ongelooflijke ervaring, had ik zeker niet willen missen!! Er was 1 soort koraal wat je aan mocht raken. Dit koraal ziet er een beetje uit als spaghetti en is zijdezacht. Het voelde erg speciaal aan en heel zacht. Best bijzonder om dit aan te mogen raken! Het andere koraal mochten we alleen bekijken, dit is te gevoelig en sterft of zodra dit aangeraakt wordt. Aangezien ik niet wil dat dit prachtige koraal sterft blijf ik er met mijn vingers af ;-)
Na 25 minuten zat de duik er helaas alweer op! De tijd vloog voorbij en ik wilde nog veel langer onder water blijven, het was er prachtig!
Eenmaal terug bij de boot kwamen de 3 haaien ook nog even voorbij. Mijn hart sloeg wel meer dan 1 keer over. En dan zeggen ze dat je gewoon rustig door moet blijven ademhalen. Hoe haal je rustig adem als er 3 haaien op een aantal meter van je afzwemmen?!?! Ik was blij dat ik de boot al vast had, gaf me iets meer rust. Ok achteraf was het (bijna) paniek om niks want ze deden inderdaad niks, ze kwamen niet eens in de buurt! Na mijn geweldige allereerste duik in mijn leven was het tijd voor lunch. Na al die spanning was ik wel toe aan wat buikvulling ;-) Na de lunch hadden we nog de tijd om te gaan snorkelen. Degene die wilde werden afgezet op Green Island om daar de boel te verkennen. Ik wilde op de boot blijven om nog te snorkelen. Na anderhalf uur was het tijd om dit prachtige koraal te verlaten en terug te gaan naar Cairns. Omdat de wind behoorlijk sterk was werden de zeilen gehesen en gingen we op de zeilen terug. De zee was best ruw en de boot ging dan ook behoorlijk op en neer. Wat erg leuk is als je redelijk snel zeeziek word. Op de terugweg heb ik op het dek gezeten zodat ik de meeste frisse wind opving maar was erg blij toen ik weer voet op vaste bodem kon zetten. Op de terugweg nog gezellig gekletst met de medepassagiers. Leuk om al die verschillende mensen te leren kennen. Ieder heeft zijn eigen verhaal en eigen afkomst, erg interessant.
Rond half 6 kon ik dan eindelijk voet op het vasteland zetten. Niet dat je meteen genezen bent want je moet echt weer een poosje wennen aan het 'niet schommelen'. Afscheid genomen van de geweldige crew en als laatste kreeg ik nog een certificaat van mijn eerste (introductie) duik! Ja het was een geweldige dag, had ik voor geen goud willen missen. Helaas kon ik niet mee op een tweede duik omdat je dan 24 uur niet mag vliegen. En aangezien ik de volgende ochtend mee zou gaan met een heteluchtballon kon ik dit risico niet nemen (voor mijn oren).
Eenmaal terug in het hostel ben ik gaan douchen en erg op tijd naar bed gegaan!
Mijn wekker ging de volgende morgen namelijk al om 3 uur 's morgens af!! Uit bed, tasje pakken en wachten voor het hostel. 4 uur in de morgen werd ik opgehaald om mee te gaan in de heteluchtballon. Met knikkende knietjes stapte ik in de bus die ons naar Maareba zou brengen. Eenmaal aangekomen op een grasveld kregen we instructie over waar we moesten staan en wat de bedoeling was. De enige gedachten die constant door mijn hoofd ging was 'waarom heb je dit gedaan, waarom moest je dit zonodig doen?!?!' Na een poosje was de ballon helemaal gevuld met lucht en zag je eigenlijk pas hoe groot zo'n ding is! Als je normaal een luchtballon voorbij ziet komen lijkt de mand helemaal niet groot maar dat is ie wel. Er is ruimte voor 24 mensen!! Toen de ballon klaar was moesten we een voor een instappen. Ik mocht als laatste zodat ik aan de buitenkant zou zitten. Op deze manier kreeg ik meer frisse lucht wat ervoor moest zorgen dat ik niet ziek zou worden. Nou daar ging ik dan.. Op zeer weke benen stapte ik de mand in. Mensen van de crew hingen aan de ballon om deze nog even op de grond te houden. De buschauffeur wenste me succes en zei dat ik niet naar beneden moest kijken. Nou dank je wel voor de tip maar ik ben degene die in de mand zit ;-)
Geleidelijk gingen we omhoog en geleidelijk aan draaide mijn maag 180 graden! Oh mijn god wat was dit eng zeg. Je ziet alles onder je steeds kleiner worden. Je moet vertrouwen hebben in die reusachtige ballon die boven je hangt en in de touwtjes die de ballon vasthouden aan de mand. Je kan niks anders doen dan opgeven en proberen te genieten. Nou genieten was het de eerste aantal minuten zeker niet. Kwam tot de conclusie dat we al te hoog waren om nog te spingen en had dus geen andere optie dan rustig te blijven ;-) Klinkt vast niet eng als je dit leest maar geloof me het was echt eng. En zeker als je barst van de hoogtevrees! Kan in ieder geval niet zeggen dat ik mijn angsten niet onder ogen heb gekeken hihi. Na een aantal minuten werd ik rusiger en heb ik eerlijk waar genoten van het uitzicht. Heb zelfs omlaag gekeken om kangaroos te zien. Op de een of andere manier was het best vredig om rond te 'zweven' in de ballon. Alles gaat rustig alleen de brander was erg warm in mijn nek. Tijdens de ballonvaart werd er ook nog een groepsfoto gemaakt. Na 30 minuten werd de landing ingezet en er was ons verteld dat dit soms nogal heftig kan gaan. Zodra onze mand de grond raakte dacht ik nog 'dat ging makkelijk' Maar zodra ik dit dacht gingen we weer omhoog om vervolgens nog 3 keer na te stuiteren voordat we echt geland waren. Om de beurt mocht er iemand uit en kwam er een andere passagier voor in de plaats. We konden natuurlijk niet allemaal tegelijk uit de mand springen want dan zou deze weer opstijgen hihi.
Nadat iedereen uit de ballon was werden we naar een naar de ontbijtstop gebracht. Daar stond het champagne ontbijt op ons te wachten. Na het heerlijke eten werden we weer terug gebracht naar ons hostel.

's Middag zou ik eigenlijk gaan raften maar door de hevige regenval van de afgelopen dagen was de rivier te hoog gekomen. Hierdoor zou het gevaarlijk kunnen worden. Jammer dat het niet doorging maar tegelijk was ik eigenlijk ook wel opgelucht ;-) Zag er wel een beetje tegenop eerlijk gezegd.. Nu had ik dus onverhoopt de middag vrij. Toch maar van de mogelijkheid gebruik gemaakt om wat slaap in te halen!!


Vandaag (17 februari) ging mijn wekkertje alweer vroeg af. Niet zo best geslapen en ben een paar keer wakker geworden, bang om me te verslapen. Uiteindelijk mocht ik dan om 6;15 uur mijn warme bedje uit! Aankleden en ontbijten en mijn tas afgeven bij de storage. Om 7;40 uur werd ik opgehaald om naar Cape Tribulation te gaan, het tropisch regenwoud! Na een aantal stops hadden we iedereen en hadden we een ontbijt/plasstop om vervolgens op de boot te stappen om een cruise te maken over de daintree river. Een mooie rivier, erg breed. We hebben verschillende crocs gezien en een treesnake. Na een half uurtje werden we aan de andere kant van de rivier afgezet. In de bus richting Marrdja board walk waar we uitleg kregen over de flora en fauna. Tijdens de busreis kwamen we een wilde cassowary tegen. Dit is erg zeldzaam en het beest schrok zich dan ook een ongeluk! In dat gebied (cape tribulation) zijn er maar 1000!!
Na dit alles werden we afgezet bij ons hostel, ik sliep in PK's village. Een simpele accomodatie in het midden van een regenwoud. Best bijzonder! Tijdens de rit had ik aardige meiden leren kennen. Met zijn allen hebben we boodschapjes gedaan en hebben we gekookt. Spaghetti met knoflookbrood. We hadden alleen van te voren niet gekeken of er wel een oven was. Die was er dus niet!! Als alternatief had ik het knoflookbrood in de broodrooster gestopt. Dit werkte prima maar na een poosje begaf ie het, oeps!! Al bij al had onze maaltijd prima gesmaakt.
Na de gezellige avond ben ik optijd naar bed gegaan. Natuurlijk moest ik 's nachts naar de wc. Door het donker met mijn zaklampje liep ik richting de toiletten. Met allemaal vreemde en enge regenwoud geluiden op de achtergrond en voor je voeten opspringende kikkers.. Ik was blij dat ik weer veilig in mijn bedje lag!
De volgende morgen zou ik gaan paardrijden. We waren met met 4 meiden die allemaal ervaring hadden. Eenmaal aangekomen op de stal kregen we een paard toegewezen. Mijn paardje heette Billy en het was een plaatje! De rit duurde ongeveer 3 uur en we reden door het regenwoud totdat we bij het strand uitkwamen. Wat een mooie omgeving zeg, echt prachtig! Tussen de bomen in het regenwoud stappen en op het strand en open vlaktes draven en galopperen. Onze gids Heidi heeft het zelfs gefilmd voor me, leuk hoor! Eenmaal terug op stal heb ik Billy afgezadeld en hebben we afscheid genomen. Wat een ongelooflijk mooie rit was dit zeg!! Ik heb onwijs genoten.
Eenmaal terug in het hostel moesten we alweer wachten op de bus terug naar Cairns. Bij de eerste stop konden we een ijsje kopen gemaakt van tropisch fruit. Vruchten waarvan ik het bestaan niet eens wist! De 2e stop was bij de lookout van Low Isle. Het eiland waar Steve Irwin is omgekomen. Vanuit deze plek kon je goed zien dat het regenwoud overgaat in het great barrier reef, een plaatje!
De 3e stop was mossman gorge, super mooi! Een rivier met grote rotsen erin waar een hangbrug overheen heen. Hier mocht je overheen lopen. De laatste stop was in Port Douglas waar we 30 minuten vrij te besteden hadden.
Eenmaal aangekomen in Cairns heb ik weer ingecheckt. 's Avonds heb ik gegeten bij de Woolshed samen met Muriel en Annette (ontmoet in het regenwoud). Een super grote steak met friet, salade en champignonsaus. Normaal $14 dollar maar ik hoefde maar $7 dollar te betalen! Omgerekend 4,75 euro!! Super lekker en goedkoop. Een leuke afsluiting van 2 geweldige dagen.


Nou 19 februari was het dan zover. Opweg naar de tattooshop voor mijn eerste tattoo. Om 10 uur werd ik verwacht bij Toby die hem zou gaan zetten. Door alle zenuwen was ik ook nog verkeerd gelopen ook, gelukkig toch nog op tijd. Met knikkende knieen ben ik naar binnen gegaan. Hoezo angsthaas ;-) Ik had me laten vertellen dat dit nogal pijnlijk was, tenminste op de plek waar het moest komen! Toby maakte alles steriel en zette alles klaar en ondertussen brak bij mij het zweet uit! Klamme handen en een droge keel, pff wat deed ik mezelf aan!
Toen alles klaar stond mocht ik plaats nemen en mocht ik vertellen wat ik wilde en waar. Eerst werd de ster getekend totdat ik hem perfect vond. Na een aantal keer was ik tevreden. Tijd om de naald tevoorschijn te halen. In overleg besloten om de lijn dikker te maken omdat dit mooier zou zijn.
Hij legde telkens uit wat hij ging doen en dit stelde me erg gerust. Ik was bang om terug te trekken als ik zou schrikken maar hij zei dat dit wel mee zou vallen. Ik mocht hoe dan ook niet terug trekken!! Hij zou mijn hand vasthouden. De eerste lijn deed helemaal niet zo'n pijn maar naarmate hij richting mijn hand ging begon ik het toch goed te voelen. Tandjes op elkaar en een grote meid zijn, hihi! Nadat iedere lijn 2x was geweest was ik al klaar! Ok geen pretje (lees pijn) maar erg tevreden met het resultaat. Even vaseline erop en een stukje folie en ik was klaar. Kreeg nog een blaadje mee hoe ik hem de komende tijd moest verzorgen. $30 dollar betaald en ik mocht gaan! Rianne gesmst met de mededeling dat het toch echt niet zo meeviel als wat zij zei. Haar manier om mij gerust te stellen..
Maar wat was ik blij met mijn sterretje!! Mijn tattoo staat symbool voor mijn paardje Orion en mijn geweldige reis down under!!


Nou lieve mensen,
Dit was het weer voor nu.. Heb helaas geen tijd meer, even snel een hapje eten en dan wachten op mijn shuttlebus. Vandaag ga ik weer vliegen, eindbestemming Darwin, het noorden van Aus. Ik maak mijn verhaal zeker af maar kan alleen nog niet zeker zeggen wanneer. Maar... jullie horen weer van me!

Love you kxs Monique